اجزای تشکیل دهنده : ال کارنیتین ، کارنوزین ، منگنز ، ویتامین ب6 کارنیتین یک ترکیب چهار تایی آمونیوم است که از اسیدهای آمینه لیزین و متیونین ساخته شده است. در سلول های زنده نقش آن فرستادن اسیدهای چرب از سیتوسل به میتوکندری در طی فرایند تفکیک چربی (یا چربی های مورد نیاز) برای سوختن است که انرژی آزاد کنند. در بدن، در کبد و کلیه ها تولید شده و در عضلات اسکلتی ، قلب ، مغز و اسپرم ذخیره شده است. وظیفه اصلی کارنیتین در بدن کمک به سوخت و ساز و تبدیل غذا به انرژی می باشد. کارنیتین این عمل را از طریق انتقال اسیدهای چرب بلند زنجیره به داخل میتوکندری‌ ها جهت بتااکسیداسیون آن‌ ها انجام می دهد. از طرف دیگر مصرف چربی‌ ها به عنوان منبع انرژی موجب صرفه جویی در مصرف گلیگوژن عضلات گردیده و با حفظ ذخایر گلیکوژن به تاخیر در بروز خستگی ورزش کار می انجامد. میتوکندری را می‌توان موتورخانه بافته‌ های بدن دانست. در واقع انرژی مورد نیاز بدن در این بخش از بافته ها تولید می‌شود.