ال کارنیتین در بدن از ترکیب دو اسید آمینه لیزین و متیونین ساخته می شود. سلول های بدن برای سنتز کارنیتین به ویتامین های B6، C و B3 (نیاسین) نیاز دارند. اما می توان آن را از منابع غذایی حیوانی مثل گوشت قرم، لبنیات و آواکادو نیز دریافت کرد. غذاهای گیاهی منبع خوبی برای این ماده نمی باشند. ال کارنیتین یک دارو هم می باشد و برای درمان بیمارانی به کار می رود که بدن آنها به اندازه کافی کارنیتین تولید نمی کند. اینک کاربرد آن را به عنوان راهی برای پیشگیری از صدماتی بررسی می کنند که در اثر کاربرد شیمی درمانی به بافت ها وارد می شود.

وظیفه اصلی کارنیتین در بدن کمک به سوخت و ساز و تبدیل غذا به انرژی می باشد. کارنیتین این عمل را از طریق انتقال اسیدهای چرب بلند زنجیره به داخل میتوکندری ها جهت بتااکسیداسیون آنها انجام می دهد. از طرف دیگر مصرف چربی ها به عنوان منبع انرژی موجب صرفه جویی در مصرف گلیکوژن عضلات گردیده و با حفظ ذخایر گلیکوژن به تاخیر در بروز خستگی ورزش کار می انجامد. میتوکندری را می توان موتورخانه یافته های بدن دانست. در واقع انرژی مورد نیاز بدن در این بخش از یاخته ها تولید می شود.