نقش ویتامین C در سلامت:

در تشکیل کلاژن:

ویتامین C در بدن در تشکیل کلاژن در استخوان ها، غضروف، عضله و رگ های خونی اهمیت داشته و نیز در جذب آهن نیز شرکت می کند. تأثیر ویتامین C در تشکیل کلاژن مهم ترین نقش آن است. کلاژن یک ماده پروتئینی می باشد که سلول ها را در کنار هم نگه می دارد و اختلال در سنتز کلاژن می تواند موجب تأخیر در بهبود زخم ها گردد.

درحفظ سلامت پوست:

یکی از مهمترین ترکیبات موجود در داروهای مؤثر در سلامت پوست، ویتامین C می باشد. این ویتامین موجب مرطوب نمودن پوست و تحریک رشد کلاژن در آن گردد. همچنین به پوست لطافت بخشیده و در از بین بردن چین و چروک آن نیز مؤثر است. همانگونه که می دانیم، کلاژن موجب ساختار و قدرت بخشیدن به پوست می گردد. با افزایش سن، بطور طبیعی سنتز کلاژن در پوست کاهش یافته و موجب ظاهر شدن چین و چروک می گردد، لذا تحریک تولید کلاژن توسط ویتامین C این فرایند را تا حدودی کند می کند. ویتامین C در پوست بعنوان آنتی اکسیدان نیز عمل می کند. زمانیکه پوست در معرض اشعه ماورای بنفش آفتاب قرار می گیرد، رادیکال های آزاد تشکیل شده و به آن آسیب رسانده و می توانند حتی باعث ایجاد سرطان در پوست گردند.

در افزایش توان و سلامت عمومی بدن:

ویتامین C موجب سرعت بخشیدن در بهبود زخم ها و محافظت از بدن در برابر استرس های فیزیکی و ذهنی می گردد. همچنین تا حدودی از بروز آسیب های ناشی از مواد شیمیایی سمی در محیط و غذا و آب ممانعت کرده و تأثیرات سمی داروها را نیز خنثی می نمایند.

کمبود ویتامین C :

کمبود ویتامینC موجب نرم شدن لثه ها، خونریزی های پوستی، ضعیف شدن مویرگ ها، تخریب کلاژن، کم خونی یا آنمی و نیز کاهش روند بهبود زخم ها گردد. همچنین پیری زودرس، نارسائی تیروئیدی و کاهش مقاومت به عفونت ها نیز از علایم دیگر است. تقویت تأثیر منفی مواد سمی و داروها و نیز مواد آلاینده محیطی در بدن نیز ممکن است بروز کند. در صورتیکه کمبود ویتامین C خفیف باشد، علایم دیگری چون ضعف، خستگی، بی اشتهایی، درد عضلانی و افزایش حساسیت نسبت به عفونت ها بروز می کند. در صورتیکه کمبود ویتامین C بصورت مزمن در بیاید، منجر به بیماری اسکوروی می گردد.