واریس یا گشادشدن سیاهرگ ها، شایع ترین بیماری عروقی انسان است که حدود ۲۰ -۱۰ درصد جمعیت را مبتلا می کند. علت زمینه ای، افزایش فشار سیاهرگی است که ناشی از ایستادن های طولانی، بارداری، ضربه و یا بیماری کبدی می باشد. به علت نارسایی دریچه های موجود در جدار سیاهرگ ها بازگشت خون وریدی از عروق به سمت قلب دچار نارسایی شده و پرخونی وریدها را سبب می شود. امروزه از دانه های گیاه شاه بلوط هندی به طور گسترده ای به عنوان درمان حمایتی در حفظ عملکرد غشاء دیواره وریدها و بهبود جریان خون در نارسایی مزمن وریدی استفاده می شود. مطالعات علمی اثرات سودمند استفاده از عصاره دانه های این گیاه را در درمان علائم نارسایی مزمن وریدی مثل احساس سنگینی و درد پاها، التهاب و ورم پا، التهاب عضلات صاف متعاقب جراحی و صدمات، رگ به رگ شدن ، کوفتگی و درد اثبات کرده اند.
آاسین موجود در عصاره شاه بلوط هندی با آزاد کردن پروستاگلاندین F2a تونیسیته وریدها را افزایش داده، نفوذپذیری عروق را نسبت به پروتئینهای با وزن مولکولی پایین، الکترولیت ها و آب به درون فضاهای بین بافتی کاهش می دهد و ادم همراه با التهاب را بهبود می بخشد. این عصاره آنزیمهای لیزوزمی را مهار نموده و باعث کاهش تخریب غشاء و دیواره وریدها می شود. در یک مطالعه دوسوکور راندوم در عرض ۴ هفته بر روی ۴۰ بیمار که به علت نارسایی مزمن وریدی دچار ورم پاها بودند اثرضدالتهاب و برطرف شدن دردساق پاها با تجویز عصاره شاه بلوط هندی به اثبات رسیده است.در مطالعه ای بر روی ۲۴۰ بیمار در طی ۲ هفته، مصرف ۵۰ میلی گرم دوبار در روز از عصاره شاه بلوط هندی در مقایسه با پلاسبو و مکانیسم های فشاری مانند بانداژ و یا جوراب واریس نتایج درمانی بهتری حاصل گردید.
نظرات
هیچ دیدگاهی ثبت نشده است.