قرص ال کارنتین 500 میلی گرم کارن

در ورزشکاران به منظور افزایش کارایی بدن روزانه دو تا چهار عدد قرص همراه غذا مصرف گردد. سایر افراد طبق دستور متخصص تغذیه یا پزشک مصرف گردد.

مصرف دردوران بارداری وشیردهی فقط با نظر پزشک توصیه می شود. در صورت بروز ناراحتی های گوارشی مصرف محصول متوقف گردد. افراد دارای سابقه تشنج و یا افرادی که مبتلا به کم کاری تیروئید هستند از مصرف این محصول خودداری نمایند.

در جای خشک و خنک و دور از دسترس اطفال نگهداری شود

کارنیتین یک ترکیب چهار تایی آمونیوم است که از اسیدهای آمینه لیزین و متیونین ساخته شده است. در سلول های زنده نقش آن فرستادن اسیدهای چرب از سیتوسل به میتوکندری در طی فرایند تفکیک چربی (یا چربی های مورد نیاز) برای سوختن است که انرژی آزاد کنند. در بدن، در کبد و کلیه ها تولید شده و در عضلات اسکلتی ، قلب ، مغز و اسپرم ذخیره شده است. معمولا ، بدن همه کارنیتینی که به آن نیاز دارد را می تواند بسازد. با این حال ، برخی از افراد ممکن است دچار کمبود کارنیتین شوند زیرا بدن آنها نمی تواند به اندازه کافی کارنیتین بسازد و یا آن را به بافت ها برای استفاده انتقال دهد. برخی از شرایط دیگر مانند آنژین ، همچنین مصرف برخی از داروها می تواند باعث کمبود کارنیتین در بدن شود. ال کارنیتین در بدن از ترکیب دو اسیدآمینه لیزین و متیونین ساخته می شود. سلول‌ های بدن برای سنتز کارنیتین به ویتامین‌های C, B6 و B3 (نیاسین) نیاز دارند. اما می توان آن را از منابع غذایی حیوانی مانند گوشت قرمز، لبنیات و آواکادو نیز دریافت کرد. غذاهای گیاهی منبع خوبی برای این ماده نمی باشند. وظیفه اصلی کارنیتین در بدن کمک به سوخت و ساز و تبدیل غذا به انرژی می باشد. کارنیتین این عمل را از طریق انتقال اسیدهای چرب بلند زنجیره به داخل میتوکندری‌ ها جهت بتااکسیداسیون آن‌ ها انجام می دهد. از طرف دیگر مصرف چربی‌ ها به عنوان منبع انرژی موجب صرفه جویی در مصرف گلیگوژن عضلات گردیده و با حفظ ذخایر گلیکوژن به تاخیر در بروز خستگی ورزش کار می انجامد. میتوکندری را می‌توان موتورخانه بافته‌ های بدن دانست. در واقع انرژی مورد نیاز بدن در این بخش از بافته ها تولید می‌شود. برخی از شواهد نشان می‌دهد که میزان نیاز به ال-کارنیتین در دوران کودکی و همچنین در زمان‌ های خاصی مانند بارداری و شیردهی که میزان نیاز بدن به انرژی افزایش می‌یابد کمی بالا می‌رود که این افزایش نیاز موجب به افزایش تولید این ماده غذایی از سوی بدن می‌ شود.